Rumex acetosella	Schapenzuring is een typische zuringsoort van het heischrale grasland. Waardplant voor o.a. de kleine vuurvlinder en voedselplant voor de veldkrekel.
Hypericum performatum	Sint-janskruid wordt al eeuwenlang als medicinale plant gebruikt. De Romeinse legerartsen gebruikten de oliën van het kruid reeds. Het werd en wordt gebruikt voor de meest uiteenlopende aandoeningen gaande van bedwateren tot aids. Die oliën komen uit de vele kliertjes op het blad en de bloem. Zijn naam dankt het aan de feestdag van Johannes De Doper nl. 24 juni. Vroeger werd op die dag het kruid geplukt voor gebruik want dan stond de zon het hoogst en had het sint-janskruid de meeste kracht. Ik vond het op verschillende plaatsen op de Koeheide maar altijd wel op een zonnig plekje.
Prunus spinosa eitjes van de sleedoornpage	Sleedoorn De sleedoorn is er één uit de familie van de roosachtigen (Rosaceae) en wordt vier tot zes meter hoog. De struik is langs randen van bossen inheems in het overgrote deel van Europa. Sleedoorn wordt ook wel zwarte doorn genoemd vanwege de zwarte, berijpte besvruchten die in de nazomer verschijnen. De bessen worden graag gegeten door lijsters. De bessen zijn pas lekker voor de mens nadat het een aantal keren goed gevroren heeft of je ze een nachtje in het vriesvak bewaard hebt. Dan pas verdwijnt de wrange smaak. De lijsters zorgen zo voor een bescheiden verspreiding van de struik. Het toevoegsel 'doorn' heeft te maken met de gemene takdoorns op het einde van de stengels. Een doorn is ongeveer anderhalve centimeter lang. De doornige struik is een geliefd plekje voor broedende vogels. Katten en andere belagers kunnen niet bij het nest komen zonder zich pijnlijk te bezeren. De sleedoorn is waardplant van de sleedoornpage waarvan in de late herfst en winter de eitjes zeer goed zichtbaar zijn op de plant. De sleedoorn bloeit vroeg in het voorjaar met een overdaad van witte bloemen maar is ook gevoelig aan de spinselmot. Die grote hoeveeldheden rupsen van de spinselmot zijn dan weer een lekkernij voor talrijke vogels. De holle weg naar de top van de Zwanenberg bestaat uit een groot percentage sleedoorn. De holle weg in de wei van Stierke telt ook nog heel wat sleedoorns. Het was daar dat ik op een kwartiertje tijd een 12 tal eitjes van de sleedoornpage vond.
Ranunculus ficaria	Speenkruid is een vroege voorjaarsbloeier met gele spitse bloemen. Vaak te vinden op vochtige plaatsen, bosranden,... De volksnaam "katteklootjes" verwijst naar de vorm van de wortelknolletjes. Het zijn deze wortelknolletjes en het reservevoedsel dat er in opgeslagen is die de plant toelaten reeds vroeg in het voorjaar te verschijnen. De jonge blaadjes bevatten erg veel vitamine C vóór de bloei. Lange tijd werd speenkruid dan ook als groente gegeten en was goed tegen het ...speen. Vandaar de naam.
Chelidonium majus	Stinkende gouwe is een overblijvende plant met een onaangenaam geurtje. Bekend van het oranje sap dat overvloedig vrijkomt bij kneuzing van blad en stengel. Dat sap zou dan weer goed zijn tegen wratten, vandaar ook de naam "wrattenkruid". Het zaad van de stinkende gouwe heeft een zogenaamd "mierenbroodje". Er hangt een voedselpakketje aan voor de mier die met het zaadje naar haar nest trekt om de larven te voeden. Na het eten van het mierenbroodje worden de zaadjes weer uit het nest verwijderd en kunnen ze kiemen.
Linaria vulgaris	Vlasbekje Helmkruidachtige met zwavelgele bloemen met oranje basis. Vaak te vinden op zuidkant ruigtes en bloeit vaak tot laat in de herfst. Werd in de Middeleeuwen gebruikt om linnen te stijven. Ik vond ze hoog op lichte delen van de Kleine Reedelle.
Ornithogalum umbellatum	Vogelmelk is een liefhebber van droge graslanden. Bij goed weer is de bloem open maar bij te weinig licht of regen sluit ze zich bijna hermetisch af. Vogelmelk is waarschijnlijk een stinzeplant. Dat wil zeggen dat ze in een ver verleden gekweekt werd en daarna verwilderde. Het verhaal gaat dat waar je vogelmelk vindt er vroeger een kasteel of klooster was.
Prunus avium	Zoete kers is een inlandse kersensoort waarvan er mooie grote exemplaren te vinden zijn in de bosrand van Bertembos en aan de wei van Stierke.
Querus rubor	Zomereik Op enkele plaatsen van de Koeheide staan er mooi oude zomereiken. Vaak staan ze alleen maar ook in kleine groepen bij elkaar. Op het einde van de holle weg naar de top van de Zwanenberg staat een mooie groep. De zomereik is te onderscheiden van de wintereik door de zeer korte bladstelen aan de bladeren en de langere steeltjes aan de eikels. Bijna alle eiken in de streek zijn zomereiken. Wintereiken zijn hier een zeldzaamheid.